تأثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح پروتئین-1 جاذب شیمیایی مونوسیت‌ها در سرم و بافت عضلانی موش‌های مادة مبتلا به سرطان پستان

  عوامل التهابی نقش عمده‌ای در گسترش انواع مختلف سرطان و کاشکسی ناشی از سرطان دارند. در مقابل، تمرینات ورزشی می‌تواند تأثیرات ضدالتهابی داشته باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 4 هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح MCP-1 در سرم و بافت عضلانی موش‌های مادة حامل تومور پستان بود. 32 سر موش ماده نژاد balb/c به‌صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، کنترل توموری، تمرین تداومی+تومور و تمرین تناوبی+تومور قرار گرفتند. برای القای تومور پستان ردة سلول MC4-L2 به موش‌ها تزریق شد. برنامة تمرین تناوبی و تداومی با شدت متوسط به مدت 4 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا شد. با گذشت 48 ساعت از آخرین جلسة تمرین ورزشی، خون‌گیری و جداسازی عضلة دوقلو برای تعیین سطوح MCP-1 به روش الایزا انجام گرفت.  حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل آماری داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. نتایج کاهش معنادار سطوح سرمی MCP-1 در گروه تمرین تداومی و تناوبی و همچنین کاهش معنادار MCP-1 در بافت عضلة دوقلوی گروه تناوبی نسبت به گروه کنترل توموری را نشان داد (05/0>P). حجم تومور نیز در هر دو گروه تمرین‌کرده کاهش معناداری در مقایسه با گروه کنترل توموری داشت (05/0>P)، اما تمرین ورزشی تداومی و تناوبی تأثیری بر وزن عضلة دوقلو نداشت (05/0<P). با توجه به یافته‌های حاضر، احتمالاً نقش مثبت تمرینات ورزشی در موش‌های سرطانی تا حدودی به‌واسطة تعدیل عوامل التهابی مانند MCP-1 اعمال می‌شود.